متغیرها

تقریبا توی تمام برنامه هایی که می نویسیم از متغیرها استفاده می کنیم. متغیر عملا یک ظرفی برای نگهداری مقدار یک داده هست. هر زمان که مقدار یک متغیر رو عوض کنیم، هر جایی که از اون متغیر استفاده کرده باشیم هم آپدیت میشه.

این متغیرها در حال کلی به برنامه حالت داینامیک میدن و باعث میشن که توی کل برنامه از یک متغیر استفاده کنیم برای مقداردهی یک چیزی، وقتی بخوایم اون مقدار رو تغییر بدیم، فقط مقدار متغیر رو تغییر میدیم و همه جا اون تغییرات اعمال میشه.

اسم این متغیرها هر چیزی میتونه باشه به شرطی که با اسم توابع یکسان نباشه. همینطور نباید با یک عدد شروع بشن.

!! باید در حال کلی دقت کنید که اسم متغیرها، توابع و کلاس ها یکسان نباشه. البته بیشتر راجع به این موارد صحبت می کنیم.

برای مثال، راجع به تابع پرینت صحبت کردیم. اما در نظر بگیرید که شما اسم یک متغیر رو print بذارید. چه اتفاقی می افته؟ مثال زیر رو در نظر بگیرید:

print = print("Vay vay")

بدون شک شما خودتون هم وقتی این رو خوندید، نتونستید متوجه بشید که بالاخره پرینت باید چه کار کنه، چه برسه به پایتون بیچاره!

حالا کد زیر رو در نظر بگیرید:

moteghayer = 55print(moteghayer)

توی کد بالا، اول از همه عدد 55 رو توی متغیرمون که اسمش moteghayer هست گذاشتیم و بعدش اون رو پرینت کردیم (متوجه شدید که از علامت مساوی برای مقداردهی به متغیر استفاده کردیم).

کد زیر جالب تره:

nmishe = Salam!

دقت کنید که وقتی این کد رو اجرا کنید با ارور مواجه میشید، دلیلش هم اینه که عبارت رشته ای باید توی کوتیشن باشه! کد زیر اصلاح شده کد بالاست:

mishe = "Salam!"print(mishe)

باید این نکته رو هم اضافه کنم که متغیرها میتونن جواب یک عبارت رو هم قبول کنن. کد زیر مثال خوبیه:

javabe_ebarat = 5/4 print(javabe_ebarat)

1.25 جواب عبارت بالاست.

در حالت کلی میتونیم یک متغیر رو توی یک متغیر بذاریم، یا اینکه یک عملیاتی رو روی یک متغیر انجام بدیم و جوابش رو توی یک متغیر دیگه بذاریم. مثلا کد زیر کاملا درسته:

moteghayer1 = 5moteghayer2 = 20 
moteghayer3 = (moteghayer2/moteghayer1)

پیشنهاد من این هست که یک مقداری با این متغیرها کار کنید و هر چیزی که دوست دارید تایپ کنید تا یکم توضیحات بالا رنگ بگیره براتون!